Sen giderken sönüktü ışıklar

güneşin kızılca damarlarından
sana doğru akan
yazdan kalma ateşti

kalbim ateşlere duçar
nasıl başlamışsak işte öyle
yazgıya vurulan tek bir mühürdü her şey

ne kadar da hızlı zaman
mesafeler ne kadar da yakın
arzular ne kadar da umarsız
hayaller yaşanılmayacak kadar silik
oysa yarınlar bariz
her zerresi yeşil mor pembe dökülüyor üzerimize

ardında kendine has başıboş mevsimler bırakırken
ne kadar aykırı ne kadar çelimsiz
ne kadar izbe huy varsa bana verilmiş
ne kadar yalnızlık çilesi varsa
bana ait

büyük bir belaya uğramış hurufatın içindeyim
ortaya koyduğum her çabanın mahiyeti bir sır
bir bahanem yok zamanın bu uçuk boyutuna

bende ayyuka çıkmış
çalınan saatlerin ayazları
hüzün sokağına yağmur yağarken
sen giderken sönüktü sokak lambasının ışıkları

redfer