Sır İnsan Şiiri - Abdullah Oral

Sır İnsan

Asırlara sığmaz olmuş kaygılar
Zerreden kendimi var etmişim ben
Sırra kadem bastı bütün duygular
Kendime dünyayı dar etmişim ben

Kucaklayıp aşkla dünyayı sarmış
İlk baharda yeni çiçeğe durmuş
Her çiçek bir vermiş o yedi vermiş
Gönül bahçesini sarartmışım ben

Bizgillerden ama bak soyu ayı
Duygusuz olana verdik biz payı
Ruhlar alemine salıp dünyayı
Kendi güneşimi karartmışım ben

Farz edelim adil bir yaratan var
Öyleyse neden hep yoksul başı dar
Vahdeti vücutta gizlidir sırlar
Her şeye insanda ar etmişim ben

Çıldırtan ihtiras aşk sonrasında
Mayalanmış yarın döl yuvasında
Kaç ömür tükendi aç sofrasında
Yarattığımı da sır etmişim ben

Kimse üreteni sayamaz hiçe
Düşünüyorum da kendi halimce
Korkular içinden sessiz gizlice
Beni yaratanı yaratmışım ben

Asıl değer insan görmez saygıyı
Vurguni yıpratma boşa duyguyu
yıkmadım elden bunca kaygıyı
Kendi içimi kör etmişim ben