Sır değil yani! Şiiri - Emel Çetin

Aşk denilen o köz,
Gaipten,
Belki de zembille
Düşemez mi bir yüreğin
Orta yerine?

Düşüyor işte...

Platon biliyor,
Bende öyle...

Sır değil yani!

Sus pus oturuyor karşında biri,
Kaşları gözleri alevden ırmak.
Sıradan sanıyor
alıp verdiği nefesi...
Belli ki farkında değil,
O nasıl bir yakmak...

Susuyorsun...

Bırak o kaşı, gözü, yüreği
Yangının o ilk başladığı yeri,
Menderesi devirseler üstüne
Kanatırcasına, bir dikişte...
Şu dağın eteklerini bile kor ediyor.
Öyle bir yangın işte...

Aşk denilen o köz,
Gaipten,
Belki de zembille
Düşemez mi bir yüreğin
Orta yerine?

Düşüyor işte...