Sır Şiiri - Zekai Mahir Aktepe

Yaslarım sırtımı dağlara, dağlar dayanmaz
Söylesem sırrımı taş erir su kaynar
Nasıl bir boşluk vazgeçmek, sevemedim
Ayakların tutmaz hani, ölüme yaklaşınca
Oysa her merhaba, taşır içinde elveda
Zor olan ölüm değildir eyvahtır
Bize o kadar yakın, o kadar uzaktır
Bilir misin boğazına düğümlenen mutluluğu
Çocukken elinden alınan uçurtman gibidir
Hoşçakal diyen bir devran gibidir
Gelmeyen sevgilidir, akmayan zaman
Sürülür mü samanlıkta seyran
Arasan bu ıstırabın yoktur, bulamazsın failini
Sokaklar uzar labirent gibi çıkmaza
Kalırsın bir başına
Ne bir ses eden olur, ne soran
Dökülür içinde yanan
Süzülür yanaklarından
Sorular cevapsız almış başını gider
Sanırsın herkes binbaşı öyle mağrur
Kalırsın tevazu köşesinde tek
Tek kaldığın gibi severken
Tutunamaz zaten güleç yüzler
Atsa adım laçka, derler
Yok dese mehteran
Ne zamandır neşeli yüzüm böyle
Kaçtır bakarım aynaya sima yabancı
Elimde tuttuğum çiçek yalancı
Nasıl olur bu bağ bozumu
Nasıl süreriz bu ekinleri
Özünden geldiğim toprak el
Bahçe tanımaz, bostan yabancı
Kalır karanlık yerlerde acı
Sırrıma erdiğim basamak
Zordur yükseklerde
Zordur hasretinle yaşamak
Diyemezsin kimseye
Oysa haberini almaya sevinir kulak
Banyo eder göz düşlerinle
Bir görsem seni artık
Geldi zamanı kavuşmanın
Ketum musun ben gibi
Saklar mısın sır
Sevilmek sana meftun
Aldanmak bana münhasır