Sır Şiiri - Derya Akgün

“Yaş otuz beş, yolun yarısı eder.” demişti şair,
Ben de yolun yarısını buldum farkında mısın anne?
Günler mi çılgınca geçti anlamadan,
Ben mi saliseler gibi kalakaldım zamandan bîhaber.
Geçen zaman değil meğer ömrümmüş,
Benden habersiz anne.

İstemeden de olsa büyümüşüm anne,
Kırmızı pabuçlarım yok artık.
Saçlarımı da atkuyruğu toplamıyor kimse.
“Feliçita” yı söylemiyor,
“Tipitipi” de izlemiyorum artık.

Çok kızardın ya sakızla uyumama,
Artık ağzımda sakızla uyumuyorum.
Küçük kardeşimi kıskanıp zatürree olma pahasına
Olukların altında da ıslanmıyorum.

Hele Almanya’dan özene bezene getirttiğin,
Şal desenli
Kullanmaya bile kıyamadığın eşarbını kesip,
Sevcan bebeğime elbise dikmeyi,
Hiç mi hiç göze alamıyorum.

Yerli yersiz bilmişlik yapıp,
Milleti canından bezdirmiyorum.
İşgüzarlık yapıp bulaşık yıkarken,
Bir düzine tabak da kırmıyorum.

Sana bir sır vereyim mi anne?
Artık karanlıktan korkmasam da,
Matematik dersinde karnım ağrımasa da,
Kar tatillerinde havalara uçmasam da,
Hayattan yine çok korkuyorum anne!

Ama en kötüsü ne biliyor musun anne?
Sana ihtiyacım olduğu anlarda,
Artık “Anne! ” diye de seslenemiyorum?

İşte sırf bu yüzden
O atkuyruklu geveze küçük kızı
Çok
Ama çok özlüyorum!

Son bir sır daha anne…
Demin ufak bir yalan söyledim sana,
Kaçamak yapıp ara sıra,
Sakızla uyuyorum bazen,
Atkuyruklu o küçük kızın ve senin hatırına…

DERYA AKGÜN