Sinsi Bakışlar Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Düşsel bir hayal kurdum
Sevgi yağmurlarıyla yıkanıyordu
Dünyanın her bir yanı…
Ne savaş vardı,
Ne de barut kokusu.
Çocuklar kır çiçekleri gibi
Sere serpe büyüyordu.
Açlık, yokluk, hastalık,
Yeryüzünden silinmişti bir anda.

Gerçek bir düş gördüm sonra,
Acımasız aykırılıklarla dolu dünya…
Güvensiz, mutsuz, adaletsiz...
Yürekler gökyüzüne asılı,
Sevgiler mum ışığında yitikti.
Dört bir yanda savaş barut korkusu,
Sömürgecilerin sinsi bakışları
Bosna, Çeçenistan, Lübnan'a bakıyordu iştahla…

Böylece asıl gerçeği gördüm.
Çaresizliğin nezdinde,
Şiddetin acımazsızlığında olan,
Taş benlikler şimdi mutlu muydular?
Onlar, acımasızca yakarlarken savaşın ateşini,
Zaten böyle şiddetin içinde
Sevgiyi düşlemek,
Hayal etmek ne mümkün?
İnsafsızların hırçın yüzünden
Sinsi bakışlarından arsızların,
Sevmek, sevilmek ne mümkündü…

Hatice Elveren Peköz