Sinop ve Martılar(1) Şiiri - İzzet Yaylacı

Martılar hayal kurmazmış;
Yanık bir bedendir Sinop”ta zaman..
Tünel tünel uzanır nemli yollarından,
Bir çıkmaz diyara doğru..

Gidersin,gidersin
Bir de bakarsın ki,
Bir yarımada da saklanmış tüm haykırışların;
Karadeniz,hırçın Karadeniz,
Dinlenmeye durmuş Sinope sahillerinde..

Deniz
Gökyüzü gibidir,
Ahh bir bilseniz,
Yakar bir öğle güneşi gibi
Sinop Cezaevi”nden
Karadeniz”in karanlık mavileri..

Baktıkça yeşeren yamaçlarına
Gözlerin uzar gider
Ve kendinde kaybolursun..
Kapatırsın gözlerini
Özgür olursun..

Açtığında anlarsın
Değiyorsa toprağa ayakların
Sen martılar kadar tutsaksın..

Ya ne demeli
Ceza Evi Çocuk Islah Evi”nde
Üşüyen umutlarına?
Gözünde perde olur denize karşı
Paslanmış telörgüler..
Ve bir balon kokusu duyarsın
Beton ve rutubetli koridorlarında
Çocuk İslah Evi”nin…

Diyojenler dolanır sokaklarında;
Onları,
Köylerden şehre atılmış
Deliler sanırsın..

Gölgeler büyür olmuştur
Birkaç zamandır..
“Küpe İsyan,Hani ihsan”
Serzenişleriyle…

Sana da kalmadı Sinope;
Bak şimdi çehizinde
Çakıl taşlarıdır şakırdayan..
Şimdi;
Yalnız bir bedendir
Sinop”ta zaman…