Sinop’un Damında Mahkumum Sevdalara

Unutulmuş bir köşede
Hayatta mı, ölü mü belli değil
Anadolu’un en kuzey ucunda
Boztepe’den karadenizin kucağına
Bir hançer gibi uzanır mağrur başı
Kimsesizlerin, unutulmuşların yurdunda
Sinop’un damında mahkumum sevdalara

Artık vurmuyor dalgalar
Mahkumları terkedilmiş kale duvarlarına
Sabahattin Ali’nin dinmiş sızıları
Sandıkçı Şükrü Rize’ye uçup gitmiş
Her bir bıyığına iki mahkum asılı
Gardiyanlar tekaüt kahvesinse
Sürgünler dönünce memleketine
Kültür düzeyi biraz düşmüş Sinop’un
Kale surlarında gelincik büyür
Martılar uçuşur özgürce mahpushaneye
Zincir şıkırtıları unutuldu
Görüş günleri bitti
Şimdi yaralar sarılır bir bir gönüllerde

Direnir sonbaharda mevsim
Balıkçılar ağlarını serer usulca
Deniz uyanmadan uykusundan
Evde ekmek bekler çocuklar
Bahricedit vapuruyla gelen yolcular
Affedilip döndü Cumhuriyet vapuruyla
İskelede hala kokusu durur
Kale avlusunda gezinir gölgeleri
Hiç yatmadım ben bu handa
-Yine de-
Sinop’un damında mahkumum sevdalara.

Turan Gökmenoğlu
Göztepe, 3 Ocak 2007