Küçük bir kaldırım kenarında durup etrafı gözleyen bir çocuk etrafın karmaşasını anlamaya çalışıyordu..Aslında dünya onun küçük düşleri gibi asla olamayacaktı. Herşeyi tüketen ve yok eden bir dünya..Çocuk durduğu kaldırımdan karşıya kalabalığa bakıyordu.. Bir korkunç uğultu ve sinirli insan yığınlarından başka bir şey bulamıyordu.. Çocuk bir an apartmana doğru baktı. Ailesini ve annesini aradığı korku dolu gözlerinden oldukça belli olmuştu. Daha yeni olmuştu.Hanife abla böyle uğultu dolu öfke dolu bir günde ölmüştü.Koşup eve gitmeye karar verdi. Koşarak eve gitti. Kapıyı çaldı . Annesi onu görünce sordu..
_Sen komşuya gidip hande ile oynamayacak mıydın..?
Çocuk sanki buz kesmişti konuşmadı.
Annesi onu içeri aldı .Ama bu durumuna pek anlam veremedi.
Çocuk bu sefer soramadığı şeyi annesine sordu.
_ Anne Hanife ablayı kim öldürmüş.
Annesi bir şok içinde çocuğa baktı
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta