Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
harika şiirlerin var
aşk üzerine.....
aşkı sevdayı anlatan
aşk adına teşekkür ederim
öyle içden öyle samimi
bir hava veriyorki okuyucusuna
nasıl anlatsam kutlarım yürekten
Sınırın öte yakasındayız bu yakasında olanlara göre....
Yol ayrımımız iki yakanın bir araya gelmediği yerde başlar....
Güzel, akıcı ve anlam güzel çalışmanızı kutluyorum sayın Mehmet Yaş...
Klasik harika bir şarkı olabilir. Tebrikler
Sana dil dökmekten düştüm biçare,
Sözün zehir gibi, elin peçare..
Bula, bula beni buldu ne çare,
Bir zalim avcının zokasındayım;
Ben, sınırın öte yakasındayım.
Şarkıcılar ne güne duruyor, buyuır mükemmel bir şarkı sözü.
Yürek sesin susmasın üstadım.+ 10 Puanımla.
Saygılar.
Beklentim yok günde, haftada, ayda;
Bunca çığlıklarım etti mi fayda?
Kader trenimin gittiği rayda,
Bir yol ayrımının makasındayım;
Ben, sınırın öte yakasındayım.
Harika dizeleinize tam puanimi, sair yüreginize saygilarimi yolluyorum.tebrikler
Yorum yapmadan, Alkış..Alkış...Alkış. Başka ne diyebilirim ki. Tam puan.Kutluyorum Mehmet hocam gönlünüze sağlık.Saygılar.
Tbrk başırılı dizeleri tam puanla kutluyorum
* ANLAM YÜKLÜ ÇOK GÜZELDİ
SONSUZ KUTLUYORUM *
Üstadım; sınırın bu tarafı mutlu
öbür yakasındakiler de mutsuz
bu çok harika işlenmiş..Yanılıyor
olmanızı isterdin, İnşaallah mutlu olup
bu yakaya geçersiniz.. Tebrikler
Muhabbetle selam ederim..
Bedri Tahir Adaklı
üstat zorlanan bir kalemden,nazire değil,cevap değil,öğüt hiç değil birkaç dörtlük...öneri ve eleştirinize ihtiyacım var .slm ve saygılarımla;
Ben bir sınır çizmem mülk değil benim
Malikül mülke'de fedadır tenim
İsyana nefretse olmaz nedenim
Kaf dağından düşer ise bedenim
Belli olmaz o an boyumla enim
Bir yaralı gönlün,o senin olsa
Yaralanır mıydı söz sende olsa
Hücumun,defansın,kalecin olsa
Faydası yok sana hem nasıl olsa
Gönlüm senin olsun kardeşiz n'olsa
Beklentim var benim sevgili yarda
Çığlık atmasamda bırakmaz darda
Nefsinin açtığı yarayı sarda
Ayıma yolunu hayada arda
Sınırsız yakasız dur bir kararda
Dil dökmekle olmaz derdime çare
Bırakmasın dostlar seni avare
Zehir zemberekde eder idare
Fikirle inancın olmasın pare
Sınırsız yakasız kavuş sen yare
Son deminde ömrün niye olsun YAŞ
On yaşından beri şairlere baş
Şu fani dünyada buldunsa bir aş
Zebaniye bakma Arslan arkadaş
Sınırsız aleme Muhammed yoldaş
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta