Sinir Mutluluk Ve Yalnızlık

bırakıp gittim buraları, asi cahil bir sinir için bıraktım.
zaten yok denilecek kadar azmış dostum.
dosluk denizinde dostsuzluğa ağlıyordum.
herşeye sünger çektim,
kimv ar kim yok hepsini ağlatarak giitim.
birbirini boğan düşünceler kafamda,
ne sevgi ne aşk yok atık aklımda,
bir gecelik sinire teslim ettim herşeyi,
bir anlık sinirle bırakıp gittim seni.
gittiğim yer çok ama çok kalabalıktı,
yüzlere bakerken kendi yüzümü unutmuşum,
ben en büyük kalabalıklar da yalnızlığımla buluşmuşum.
sevdaya küsüm çoktan,
sevmek istesem de sevemem,
dilimde büyük yeminlerle geldim mümkün değil dönemem.

zamanı dağıtır gibi dağıttım hayatımı, kafamı,
ıssız sensiz dertli geçen yıllar getirdi huzur dolu ayları,
bir gece yine yazıyorum böyle içten,
aklımın ucuna takıldı, masum huzur dolu gençliğim,
burada doğan güneş bile farlıydı bizim oralardan,
yağmur bir başka gizliyordu göz yaşlarımı,
ne bulut ne ağaç bizim oralara hiç benzemiyordu.
içimde özlemler denizi yangının en mükemmeli,
dayanamıyorum dönmeliyim belkide,

ve döndün aslıma,
yalnızlar ülkesinden gelen yalnız bir insan gibiyim,
boş bedenim, boş kalbim ben bomboşum.
yıllardır birini sevmenin hasretiyle yanarken gördüm,
sevgiden korkak köşe bucak kaçarken sevdim,
kaybolan benliğimi tam bulurken yeniden kaybettim,
asırlar sonra yer yüzüne çıkan hazineye döndü yüreğim,
sandım ki ben son defa değiştim.
başladı yine sabaha uzun uykusuz geceler,
benliğimin düşüncesi aslımı zedeler,
bak işte yıldız işte ay işte bahar, ne bekliyorsun,
zorlama yüreğim kendini sen zaten seviyorsun,
aldım tutmayı unuttuğum kalemimi elime,
bir mektu yazdım.
anladım, bahara geciken rüzgar gibi geldim,
zamansız,
anlamadım ben ne zaman nasıl sevdim,
artık neyim var neyim yok ona verdim,
çok uzun zaman sonra birine seni seviyorum dedim,
o da ben de seni demesin mi,
senelerdir içimdeki hasreti vurdum,
uçtum bulutlardan yüksek, kuş oldum,
sevda dedim buymuş onu ben de buldum.

sonra yıldızı az olan bir gece bir haber geldi alime,
aldım okudum,
ıslak bir köşe başında, başımdan vuruldum.
mutluluk bizim neyimize,
sadece bir serap gördüm anlık ve bitti,
sustu yüreğimde okunan şiirler,
kurudu gönlümün gül bahçesi,
öldü içimi huzura boğan duygular,
yanıma geldi birden bana çok uzak olan ölümler.
benden önce ağladı gözlerim,
benden önce sustu dilim,
yine yalnız yine kederli yine bomboşum,
yine ağlamaklı yine hüzünlü yine sarhoşum.
yine sefil ve bilinmezim.
şimdi nasıl bulacağım kendimi,yine kayboldum.
yüreğimi gömdüm çorak topraklar altına,
kalbime nasırdan bir kilit vurdum,
çıkmamak için acımasız yalan dolu baharlara,
sen olan yıldızlara bakarak,
ilk ve son mektubun elimde resmine dalarak,
ben bir daha kalkmamak için uyudum.
şimdi nesen varsın ne de acımasız hüzünler,
sakin bir gecede bir anlık hadise,
yenildim yine o asi sinirime yenildim,
bedenimi iyi yıkayın bu bahar çok kirlerndim,
bu sefer dönüşü olmayan bir yola gittim....