Sınır Şiiri - Miray Seyyar

bilmezdim kanayan yaralarına beni bastırdığını
yasalarca onanan kuş tüyü gibidir senin acımasızlığın
ben yağmuru bekleyen kara bulutlar arkasında sönük bir güneş
sadece seni izler dururum, hükmüm geçmez
seninle uyumak
seninle uyanmak
sen yokken bile
sürekli yenileri eklemek kalbimin kırık uçlarına
belki çürümüş bir halat beni sana bağlayan
belki önceki bencilliklerimin bir karması senin duyguların
vitrinden seçtiğin bir oyuncak bebekken ben
sadece sen oynadığında seninle konuşabilirim
başka devirler, başka topraklar veya başka akıllar için yaratılmışken biz
ben sürekli seninle olmak isterim
lütfen ağlama diye yalvarma bana
senin için akan gözyaşlarım içinde kaybolmuş umutların olduğu bir akarsu olsun isterim
yaşamak güzel şey sevgilim
yaşamak gerçekten güzel
kelimelerinin duraklarında yaşamak
sesinin kısıklığında yaşamak
bana asla yakıştırmadığın cümlelerinin hayallerinde yaşamak
çok güzel
sen bir başkasının kollarına muhtaçken
her gün onunla yatıp onunla kalkarken
beni onun gibi düşünürken
ben sadece sesinin tınısını düşünürüm
farkında olmak lanet bir şey
gözlerime gaddar dikenler batsın görmeyeyim isterim
nasıl da başkasının alışkanlığı içinde boğulduğunu
aslında nefesini başka bedenler için aldığını
içine çektiğin havanın bile senin içini ayrılığının vuslatı umududuyla yaktığını
bir inhidam içinde maviliktir bu
bir çırpınışta gönlümdeki kara vagonlar paslı yalnızlıkta beni sana getirsin
ihtimaller
senden önce
senden sonra
bir milattır kirpiklerimde yaşayan, ateşli bir silah olan
gözlerin
kaba sözlerinin altında yatan nazik vazgeçişin
kendimden
ellerimden ve gözlerimden verip
seni iyileştirmek isterim
gittiğin yolda sana hancı değil de
yolcu olmak isterim
özür dilerim
fakat ben her gün seni yıkıp
tekrar inşa etmek isterim