sabahın uyanışları geliyor gözlerimin önüne
insanların telaşları
ne hacet o kalabalığın içine karışmak değilmi!
ihtiyaç halide çalışıyoruz zaten
ne dersiniz,
zengin olma hayalleriyle mi çıkıyoruz sokaklara
yoksa yaşama telaşıyla mı!
hangisi huzurun kapısını açar bize
kırıklarımızısarmadık henüz, içimize attık sürekli
bir dehliz oldu gönlümüz, iyi olmak uğruna hırpadık kendimizi...
neyin iyisi makbüldür
insanın hası iyi olmaktan mı geçer
ya kötülere ne oldu, oldukları gibi çıktıkları için mi reddedildiler toplumdan
ama, onlar hala içimizde dolaşıyor
üstelik, sıfatlarına aldıran yok...
kötüye de işimiz düşüyor, iyi en son aklımıza geliyor
canımızın yanmasını istiyoruz, çığlık atmak yanılgılarımızdan
bir yerde film kopuyor
yönetmen, son sahnesini hazırlamadan terk ediyoruz oyun setini...
arkamızdan figüranlar kalacak değil ya
onlar da başrollerdeler kendi oyunlarında
ne bu telaş diyesim geliyor kimiz zaman
sabah sabah çarpıyorsun geç kalmışlara...
arada bir sende katılıyorsun onların arasına
yetişmen gerek işlerine
uyku hasretin yüzünden keyif yapmazsın yatağında
bayrrammış seyranmış kimin umrunda
deliye hergün bayram nasıl olsa
bu yüzde sınıfta kalıyoruz hayat okulunda...
karnemizde koskocaman bir sıfır karşılıyor bizi
günü son deme taşıdığımızda...
19/05/2005-10:46
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 28.8.2006 00:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)