Sınıfta Kaldın Ey İnsanlık

Sen ki, aldanıp dünyaya tamah ettikçe nefsin.
Piri pak tertemiz, yaradan var etmedi mi cismin.
Âlem de acımasız, katil diye denmişse ismin.
İflah etmezsin, sınıfta kaldın ey insanlık.
Deniz kıyısına, vurdukça çocuk cesetleri.
Firavundan beter, türettikse katil esedleri.
Nefsimizin acımasız umursaması, değil mi sebepleri
Sen insanlıktan çıktın, sınıfta kaldın ey insanlık.
Aç nefsine kanıp, insanları yurdundan yerinden ettin.
Merhamet fıtratını bıraktın, kula kulluğu seçtin.
Aç açık demedin, başını çevirdin bakmadan geçtin.
Taştan beter oldun acımasız, sınıfta kaldın ey insanlık.

Analar aç, çocuklar aç, acımasızca bebekler ölmekte.
Çaresiz güçsüz ve masum çocuklara silah çekmekte.
Gözleri kan bürümüş, insanlık namertliği seçmekte
Acımasızlığı normal saydın ya, sınıfta kaldın insanlık
İlhan Keskin
18.01.2016