Bir andı özgürlük, koşturdum yaşamak için dışarı.
Kimbilir kimdi, koridorda birisiyle çarpıştık.
Taşa düştüm, baktım yarılmış başım.
Ağlıyordu O'da, yanımdaydı bana çarpan arkadaşım.
Oluk oluk akan şerbet değil kandı, bitti yaşayamadan, zaten azdı zaman.
Döndük ve yine herkes kendi odasına kapandı, üzgünüm ama yine esaret kazandı.
Bir çocukmuş bütün bunları yazan.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta