Gözlerinden süzülüp en ücra köşelere sindim sessizce.Öyle yorgun,öyle hüzünlü duvarlar vardı ki kayboldum saatlerce... seni anlattılar,izledim tüm kötücül senaryoları ve güldüm her tebessümünde..
Gözlerinden süzüldüm,evet,gözlerinden.. Sözlerine düşmeyince adım, yanaklarını ıslatsın istedim tüm gücümle. Hissettiğin ben olayım, söyleyemesende.
Özüne sineyim. Sen olup dağ tepe gezeyim. Limanlar yakayım kırıldığın rıhtımlara inat. Dost düşman görsün, yanınca insan nasıl yakar dünyayı, nasıl tutuşur bir devrin insanı.
Kalbine gömüleyim. Yaşanamayan her seye inatsa bu hırs,ben orda öleyim.sessiz dualara gerek yok,sesli bitişleri seveyim.
Zeynep KarabulutKayıt Tarihi : 12.5.2023 08:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!