Sineme Sinen Hüzün Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ey benim köz karası kirpikleri ıslak gülüşlüm,
Yazarken aklımı kaçırdığım,
Geçmişimden geleceğe taşıdığım,
Kabaran gönlümün beyaz köpüğü,
Hasretin ruhumu rah eyler.
İsterim ki sevgim acılarına ilaç olsun,
tüm dertlerinden arındırsın.
İsterim ki gözlerim denizin,
kalbim evin olsun.
Sevgim, üzerine giyindiğin en güzel elbisen,
baharında açan kiraz çiçeğin,
katrelerinde yağmurun olsun.
Cehenneminde yandım,
Cennet eşiğine yüz sürdüm.
Sen mutlu olasın diye cesedimi gülistan yaptım.

Ey benim gözleri hare hare hüzün gülüşlüm,
Sineme sinen köz,
İçim makber,
Mezarımda zefaranlar açar.
Gecelerine çağır beni,
ürkekliği kadar,
uzakta şimdi şehrim,
yükselen çığlıklarında,
kaldırımlarında yalnızlık çiçekleri,
Sözcükler ki tarumar,
ve dahi müşfik.
İsterim ki sevgimi çizeyim ilmek ilmek,
ruhsuz bu şehrin duvarlarına.
Şafaklar sürgit,
Her sabah güneşi doğursun bu şehir,
Sen mutlu olasın diye.