Sinemdeki İz Şiiri - Süleyman Kayış

Bir mahallede doğmuşuz aynı yıl
Aynı yerde büyümüşüz
Evlerimiz ahşap,
Babalarımız ahbapmış,
Cılızmışız sen on beş
Bense yirmi üç kilo
Sana Hasso derledi,
Bana da Sülo…

Sık gider gelirdik birbirimize
Oyun oynar, ders yapardık
Ben rakamları severdim
Sende resim yapmayı
Tüm arkadaşları çizdin de
Bir beni çizmedin, birde kendini,
Alınırdım çizmediğine,
Manidar bakmıştım yüzüne,
Gözlerime bak derdin
Baktığımda gözlerindeydim.
Hassasiyetinden kafamı yere eğdim,
Sense elini omzuma koyup,
Yürüyelim be sülo dedi
Yürüyelim be Hasso...

Yürüdük yürüdük
İkimizde sessizdik
Sonra birden yükselterek sesini,
İnce ince anlattı
Benden gizlediği hikâyesini,

Hastalandı gelemedi okula,
Fazla Sürmedi rahatsızlığı
Gitti, göçmen kuş gibi
Gitti Akşam güneşi gibi
Sarılıkmış,
Geç kalınmış dediler…

Gittin be koçum
Sele tutulan bir fidan
Dolu yemiş çiğdem gibi gittin
Bir el dahi sallamadan gittin
Şimdi tüm gözlerde yaş
Şimdi sıran boş
Yanım boş
Okul boş kaldı

Yalnızım, yaya kaldım
Günüm sensiz,
Sığdıramam seni,
Kitaplardaki satıra
Göğsümdeki çizik sinemdeki iz
Senden bana kalan,
Tek bir hatıra…