Sinema Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Sinema

bir siyah beyaz film oynar karşımda.
ne garip,oyuncuları sanki sen ve ben
eski İstanbul’dur mekan, her yemyeşil;
bogazda demirli ıkı kucuk gemi
ve de ruzgarlıdır her yer
malum aktırisın sacları adeta
deniz gibi pamuk pamuk dalgalıdır
o bildik sahne yaşanır jön kendınden emin
esas kız alımlı ama mahsun bir edada
her sey sıyah ve beyaz gümüşi renkte

o an dağılır tüm sahne
çünkü artık o yanıp tutuşan
ve kavuşmak için biribilerine koşan
onlar değil biziz sanki

tüm renkler birden canlanıverir
film bizi anlatır,müzik bizim için çalar
ve kavuşma arzusuyla koşanlar bizizdir

oynayanlar hernakadar Belgin Doruk, Ayhan Işık olsa da
film o an rengarenk olmuştur artık
ikimizin,o güzelim kehribar rengi sevdamızla

film bitse de acı sonla
filme inat son bulmaz bizim aşkımız
çünkü bir başka Sadri Alışık sinemasında
yeniden canlanır Fatma Girik’le
büyür,al yazmalım selvi boylum da, ebedi olur
Türkan Şoray sen Kadir İnanır ben
hiç bitmez bizim sevda hikayemiz.