Sinekler Şiiri - Kenan Soyalp

- I -

bir saatlik öğle tatili,
arka bahçeye çıkardık.
klima motorlarının olduğu,
gürültülü,
ama önü çimen ve ağaclık olan arka bahçeye.

yaz başıydı,
bir saat yaşıyordum günde..
sonbaharda daha güzel olur burası,
diye konuşurduk.
“hem bu kadar da sinek olmaz” diye.

Şimdi,
arka bahçedeyim sensiz,
sensizliğin sessizliğine inat,
herzamanki gürültü klimalar.
içerde seni soğutuyorlar,
dışarda beni takmıyorlar.
durun artık yeter! ! !

birde sinekler,
çok sinek var bugün..
yada,
yoksun diye, seninkilerde bana konuyor..
bu bana dokunuyor..

- I I -

konuştuğumuz sonbahar gelmişti.
ince ince bir yağmur yağıyordu.
ıslanan yapraklar gözlerinin rengindeydi.
sinekler içeri kaçıyordu.

küçükken öldürmezdik,
'yakalar kibrit kutusunda biriktirirdik' dedi,
çaycı nurettin efendi..
büyümüştü nurettin efendi artık..
o gün vasati kırk sinek öldü.

sensizliğimin sinekleri öldü.