Sinek Gölgeleri Şiiri - Kadir Karakulakk ...

Yolcu yola revan olmalı,yarın çok geç olmadan.
Güller dallarda hep solmalı,vazolara konmadan.
Göz yaşı gölgelerin,çile tasından kaybolmadan.
Gül yaprağında güle gül,dikenlerine ağlamadan.

Nemli ufuklarda yuvarlanınca,hasretlerinin çilesi.
Sonbaharlarda bırak ağlasın,hasta ruhun öfkesi.
Ömür dalında günler,gönülde açan gün bahçesi.
Solar dallarda her gün,aşktan kuruyan otlar gibi.

Bastıkça dağılan kum kalesi mi sandın dertlerini.
Gönül kuyusuna attığın taşlarla,ağlattın sevenleri.
Yaşadıkça dalgaların öfkesinde,yıkadın kederleri.
Dallarında hep kayboldu gölgeler,kırdığından beri.

Meskenin oldukça,köhne arzuların garip viranesi.
Sinek pisliğine kondukça,kanadında uçtu sevgisi.
Gönül bahçesinde bırak açsın,hayatın sevgi lalesi.
Düşmesin asla üstüne,kovaladığın sinek gölgeleri.