Sinbad Şiiri - Zeki Tüyen

dar kapılar ardında kırsal gizemler uçuşur
bir yaşlı adam çocukluğunu düşler yollarda
gözleri dolu dolu düşler çocukluğunu
gözleri örtülü at başlarına
kan gölüne reva gözleri

beyaz giysili kızlar dans eder
bir ırmağın berrak sularında
gönlüme sığmaz çiçekleri kırların
atlı karıncalar çeker hayatın yükünü
mavilikler kıyısında çeker
ve sonbahar yaprakları savrulurken
endamı büyür sevgilerin

sonra güvercinler havalanır usulca
tül örgülü şapkaların altından
ince valslere gizlidir mutluluklar
ve nice güzelliği yaşatır zaman
kar görüntülü ağaçlar arasından

ey sevgili, sevgililer sevgilisi, her şeyim benim
kırmızı güller vereceğim sana penceremde
sana gönlümü vereceğim karşılıksız
valentin'de yıllanan dostluklarımı
her şeyimi sana vereceğim bir gecede
ipek giysilerden fışkıran göğüslerin senin
içimi ısıtan sevi çözgüsü

benim bembeyaz umutlarım seninle büyür
yoksul çocuklar gibi öylesine büyür
ve saatler gece yarısını vurduğunda
oturur seni düşünürüm nedensiz
duygularımdan bir umut örgüsü örerim
yoksa kiminle yürürüm ben bu sokakları
bu kör gecelerde kiminle birlikte olurum
kiminle paylaşırım pirinç yatakları kiminle

ah, at sürüsü civanım benim
at sürüsü civanım hey aman hey
gözlerini gözlerime sürdüğüm benim
sen gel benimle ol en iyisi

bütün kadınların sevgilisi sinbad
tutkuların delisi

istanbul; 20.05.2019