Sınav (öykü) Şiiri - Hülyalı Gönül

Evinden ayrılalı on beş gün olmuştu. İlk kez ayrılıyordu sevdiği adamdan. İşyerinin düzenlediği bir seminer için ayrılmıştı. Zorunlu bir ayrılıktı. İlk günler çok sıkılmış ve zamanın nasıl geçeceğini düşünmüştü hep.

Planlanan zamandan önce bittiğine de çok sevinmişti o yüzden. Geldiğinde aldığı dönüş biletini bir gün öncesine değiştirdi. Eşyalarını hazırladı heyecanla. Gitmeye hazırdı. Bir an önce uçağa binip, sevdiği adama kavuşmak istiyordu.

O’na sürpriz yapmak istiyordu. O yüzden de haber vermeyecekti. Onu uyurken, yatağında öperek uyandıracaktı.

Uçağa bindiğinde, heyecanı iyice artmıştı. Üstelik, tek başına çıktığını sandığı bu yolculukta, aralarına katılacak olan bir canlının varlığını da öğrenmişti. Öğrendiği anda, eli telefonuna gitmiş fakat vazgeçmişti. Bu güzel haberi, sevdiği adama telefonla veremezdi.

Uçağın havalanması ile kuşların özgürlüğünü hissetti birden. Dışarıyı seyrederken, bir an Deniz ile yaşadıklarını anımsadı.

Çok zor şartlar altında bir araya gelebilmişlerdi. Sevdaları için mücadele etmişlerdi. Sevgileri için ailelerini karşılarına alarak bir yuva kurmuşlardı. Onu çok seviyordu. Sevmekten de hiç vazgeçmeyecekti.

Hostesin, omzuna dokunarak;

“ Hanımefendi geldik “

Demesiyle uykusundan uyandı. Servise bindi. Terminale geldi. Oradan bir taksiye binerek, evine doğru yola çıktı.

Ses çıkarmamaya özen göstererek kapıyı açtı. Eşyalarını kenara bıraktı. Heyecanla, odaya doğru gitti. Evini ve sevdiği adamı çok özlemişti. Yatak odasının kapısı kapalıydı. İçeriden ise kadın ve erkek kahkahaları geliyordu. Tedirginlik hissetti bir an. Sesleri dinledi. Sonra kapıya yaklaştı. Elini, kapı koluna uzattı. Sonra geri çekti. Kalbi hızla atıyor; karşılaşmak istemediği bir durumun var olmaması için dua ediyordu içinden. Gözlerini kapattı. Birden kapıyı açtı. Korkuyla gözlerini açtı. Sevdiği adamı gördü birden karşısında. Uyuyordu. Kendisine ait yastığı, tıpkı kendisini kucakladığı gibi kucaklamıştı. Odalarındaki televizyon açıktı. Deniz’ in yanına yaklaştı. Uzandı. Dudaklarından öptü. Gözlerini açtı.

“ Sevgilim geldin mi? “

“ Evet sevgilim geldim. Seni çok özledim. “

“ Ben de çok özledim. Sensizlik çok zor. Zaman geçmiyor. Ev beni boğuyor. Uyku uyuyamıyorum. Vakit geçiremiyorum. Nefes alamıyorum. Bir daha hiçbir yere gitme! “

“ Tamam sevgilim. Gitmeyeceğim.Deniz, biz artık üç kişi olacağız. Ben hamileyim. Baba oluyorsun. Ben de anne. “

“ Baba mı oluyorum. Canım, çok güzel bir haber bu. “

Birbirlerine sarıldılar uzun bir süre. Derya, düşüncelerinden dolayı çok utanmıştı. Deniz de utanmıştı. Derya’ nın gidişinden sonra başka bir kadınla birlikte olmayı istemiş fakat yapamamıştı. Sevgileri, büyük bir sınav atlatmıştı.