Sinan Önal Şiirleri - Şair Sinan Önal

güneşe değen yüzümle ağladım

sabah yıldızlarının arasında

aşkım uzaklarda

arayınca gözlerini burkulur yüreğim

hele deprem günü

gözlerinden kan akarken

lekeleri seviyorum

eski dille söylenen şarkıları da öyle

düşleri vardır sanatçıların

tarih sevgililer yutuyor tiyatro binasında

İstanbul yanarken

sen küçük oyunlarınla şehir gecelerinde

kır çiçeğidir özlediğim

barışı gözlerinde bulurum

hazar gibi mavi

AL YANAKLI GELİNE ŞİİR

gökyüzünde mavi yüzün uğuldar

sevgiyi ağıtlar yüreğin

Onunla okuduğumda

okumayı sevdim

düşündüğümde anlamayı

sekiz saat kala mis gibi ekmeklerin kokmasına

yüreğimdeki atışlara yakın olmak istiyorum

tanrının karşısına çıkarcasına titiz

bir yerlerde şehrin karanlık sokakları saklıdır

sokak lambaları kırık dökük dururken karanlıkta yaşar sevdalar


resimler yap üzerinden beyaz kuğular süzülsün

köşe başında yağ tenekesi itina ile boyalı durur

ahşap üzerine gölgesi vuran kadının

parmak uçlarıyla şekillenir toprak