Sinan Önal Şiirleri - Şair Sinan Önal

bir çekingenlik içindeydi dalgalanmalarım

eflatun görüntüsünde soldurduğum

kırıntılı göz yaşlarım

fırtınalara aldırmadan yalınayak yürür

yarınların müziğini yapan yüreğim


şimdi sessiz ve yalnız bir şiirin ortasında

günaşırı gezerim caddelerinde

Eflatun amca yani Sokrat’ da diyebilirsin bana dedi

konuştuk mimariden sanattan

korkunun ve sevişmenin bittiği tüneller

güneş ve gres yağı kokuyor her yan

gidip gelirken nefesler

sevmenin anlamını düşün

sigaramın ölüm kokan sevgisini

bir sarımda

arayan gözlerim mevsiminde bulutlanır

doğam sızlar

akan reçinelerimle

peygamberlerin yolculuğu bile

uzun sürmedi bu kadar

mitolojinin ölümsüz tanrıları

sıcak bir cama benziyordu ay

sıksan üzerimize damlayacaktı

seni de aldım yanıma

güllerimi aldım

senin gibi bakıyorlar

seni bana anlattılar

süzülürken temmuz rüzgarı

O çok renkli Fransız şarkıları takmış saçlarına

bahardan kalan papatya