Sinan Okur Şiirleri - Şair Sinan Okur

Âdem’im Ben

bir yolcuyum,
hancı beklerken yolumu
bütün çıkışlar tutulmuş fütursuzca.
geçit vermez yoluma döşenmiş dikenli teller.

hasret yorgunu bedenim sınırsız düşten
ve gözlerimde geceden sabaha buğu
sırrı sendedir böyle ben kendimde değilsem
bu sen.

çorak topraklara düşen yağmur

bıyıkaltı gülüyorum
uykumu heder eden geceye
kaçınılmaz sona mahkum kara hergeleye
beni kolay lokma görmüş kendince
bilmez ki en zorlu gecenin şafaktan ötesi yok
gözlerimin önüne hüznüyle ördüğü

Bir uğursuzluk var üstümde gezer
Bu çınar içerde yatsa ne gezer.

Bana çıkmaz deme, hiç emin olma
Bylock'tur bu, hep sarhoşça gezer.

Ülkende varsa adalet ne kadar hoşa gider
Bozuksa hissiz terazi ne yapsan boşa gider

Kurulur sözde mahkeme heyet yerini alır
Sen huzura çıkmadan kararlar önde gider

gittin
güz yağmurlarıyla yeşeren umudum
şimdi ıslak bir şehrin sokaklarında yalnız
geldin, sarmadan hasretle dağlanan bağrımı
ardına bırakarak yaktın da gittin.

Bir anı dahi ömre bedeldi
Saniye sayılır görüş gününde
Gözlerde sel olan yaşa değerdi
Yüzünü görmeye görüş gününde

Anonslar yapılır duyulur o ses

bütün mevsimler artık hep hazan
düşlerim dalında sararmış birer yaprak
her an esecek kahpe rüzgârdan
dalından kopup yerlerde sürüklenen

Harcadım ömrümü hep vatan uğruna
Şimdi yoldan dönmeyi kabul edemem
Gün gelir hataya düşebilirim de belki
Terk-i diyarı ancak kabul edemem.

Devletimin her daim yanında durdum

Onca lugat dile geldi
Söylenecek söz kalmadı
Bütün yollar çıkmaz sokak
Gidilecek yer kalmadı...

Sahte yüzler hep firarda