kopmuş bir tespih taşları gibi
anılar dökülürken hayattan
zaman alıp başını gitmiş
yüzümde çizikleri yaşanmışlıkların
solgun ve dargınım
bir o kadar da bitkin
sisler arasında yosun tutmuş aşılmaz duvar
en güzel gülü verir bir kaldırım taşı
ve kelebeğin kanadında tutunan ümit
o ben.
rıhtımda başıboş kayıklar
şimdi yoksun
hüzün katarına döndü yüreğim.
menzil zifiri karanlık
ıslak duvarlarla çevrili
rutubet kokusunu içime çektiğim hücremde
şizofren benliğim
kırık dostluklar kurdu
hasret ve kederle.
biri her zaman sağımdan
yürür biri de solumdan.
Ağlıyorsun
Görüyorum, bilmem kaç arşın öteden
El ayak çekilmiş geceden
Sevdanın kor ateşinde yanan
Hüzünlü düşler kuruyorsun.
Yalnızsın
gün bitti artık gece karardı
eteklerimde dünden kalma hicran şarkıları
bir mahpus ezgisi gibi dokunaklı
kalbimde azığı kederden hançer
umut ise kalpleri buz tutmuş ağızlarda
Bugün de çok mutluyuz
Oksijenimiz bol,nefes alabiliyoruz mesela.
Suyumuz,soğanımız,ekmeğimiz önümüzde.
Arada da bir telefon hakkımız doğuyor,
hafta geçmiyor ki sevdiklerimiz geliyor
kısa bir süre de olsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!