Biz ne yaptık?
Yanmış bir gökyüzü bıraktık geride
Aklımız karıştı
Dolaştık etrafta
Tamuya doğru kurduk köprüyü
Tanrı kücük kızlar ip atlarken
Saklı bahçeler
Yeşil uzanan uzay gibi örtü
Rengarenk kuslar
Üstünden ve altından akan huzur
Upuzun dusuncesizlik
Her penceresi her kapısı
Ey tanıdık
Var git yoluna
Sana göre değilim
En sert yataklarda uyudum
Yüreğimde merhamet yok
Teşhisimi ben koydum
Bana guvenmelisin
Ben sana güveniyorum
Biliyor musun olanlar neden ?
Bir kaos
Bir karmaşa
En çok da benden.
Tutunduğum tek insani duyguydu aşk
Gözleri çevirip uzaklara,
Münzevi bir şarkı açıp,
Hissetmek — “ben de varım” demek.
Yeri gelir bir hayali özlemek,
Hayatı aşk ile çözümlemek...
Asık yüzlü, mutsuz
Bağrı yanık insanlar
Savaşın ve bombaların yıktığı duvarlar . .
Ekmek yok, su yok .
Hayat bir cidal
"Töreme, üreme, aç kal",
Rengi kaçmış akşamı
Açılmamış sabahı ve yaşamı
Şu ağrıyan başımı
Atılan her adımı yaratan Allah
Sen susamazsın
Sen buzlara uzanmazsın
Sen bilir misin ?
Benim bir sırrım var:
Kavuşmaz bende geceyle gündüz
Mahşer anı kalbin orta yerinde
Titreşim var gözlerinde ,enerjinde
Ritmini yakalarsa hayatın
Cinayetler işlendi
Failleri belli
Güneş gibi meydanda
Öteden beri süregelen dava,
Meçhul diye geçti zapta..
Nasır tutmuş kaldırımlarda
Koşar adım
Kaçarken önümden aşk
Arkadan onu Tanrı sandim
Konuştu benimle birkaç adım
Dedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!