21. yılında ve hala bir umut yaşamaya devam eden yeri gelince tökezleyen ve çoğu zaman isyan eden düşüncelerinde boğulan, düşünmekten zamanının çoğunu israf eden ama düşünmekten zevk alan isteğine göre yazılar yazan genç yaşında aşık olan, büyük idealleri olan hayallere perde çeken ve tek başına yaşamayı öğrenen bir insan olarak hayatımı böyle özetleyebilirim, saygılarımla...
Saçlar uzun ve ipekten
bakışlar esrarengiz
kime bakıyor acaba
uzaklara engin engin
kahverengi bir çift göz
Düşün
geceler nasıl olurda seni içine çekiyor
bir düşün
o sigara nasıl yanıyor
hayatın ellerinden kayıp gidiyor
bir düşün
Gecenin karanlığı değildir üstüne gelen
anlatamadıklarındır
içinde biriken ve yaşayamadıkların
Gecenin karanlığı değildir sana umut olan
aklında kurduğun düşlerindir
Bir akşam vakti çık gel
gece tam çökmeden
karanlıklar perdesini çekmeden
kuşlar yuvasına kaçmadan gel
Arkana bakarak
Mevsimler gelip geçecek
sen yaşlanacaksın
yapraklar sararacak
sen tükeneceksin
üzüntülerin hiçbir zaman bitmeyecek
katlanarak öğreneceksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!