Sin Şiiri - Yavuz Doğan

sen..

sessiz bir ıslıkla gezerken sokakları
yine şairin karla süslendi şakakları.

can..

yerinde durmuyor; yaramaz çocuk çünkü
kanayan yarasını saramaz çocuk çünkü.

gök..

kızıl bir yalazla tararken saçlarını
emanet kabul ettik ömrün yamaçlarını.

ten..

tenine dokunan güneşten daha sıcak
neresi ayrılıksa o durakta duracak.

yâr..

tüm yaralarını yarama emanet et
sonra aynaya dokun
ve bana
ihanet
et..