Simyacı Şiiri - Adem Kemahlı

Aşk, yolunu kaybetmişe olur köprü gönül bağına
Kimisiyle birlikte yanı başında girer kara toprağa
Ama aşıklar ölmezdi değil mi?
Çürüyen bir bedenle,
Bir daha Aşka açılamayacak gözlerle,
Seni seviyorum diyemeyecek sözlerle,
Sahi aşk mıdır bu?
Yoksa ölümle son bulan bir oyun. İhtimali Yok mu?
Belki de simyacılar aşkı için aradı ebediyet iksirini
Korktu, bildi, sezdi, yaşanılacak sonu
Hep, birlikte olmak istedi. Hakkı da değil mi?
Kim ister yokluğu, aşksızlığı, sevgisizliği
Bulan biri çıkmadı yok mudur çaresi?
Her gün artan sevgi ile yaklaşacağım sana
Bende korkacağım, sezeceğim, bileceğim
Ama ilk günkü gibi seveceğim
Son durağa varınca maalesef ayrılacağız
Beni gömecekler filanca sokaktaki mezarlığa
Ve sende devam edeceksin bilmeden, bensiz hayatına.