Simurg’un Gagasında Taşıdığı Cümlenin ...

-Nereye öyle gözlerin sorularımı görmezken?
Dedin ki:
Sınavsız geçilen yapayalnızlığımın yalnız senden uzak fakültesine gidiyorum.Senden başka herkes var; ama sen olmayınca bütün dersler yalnızlık. Belki de kaderimde kullanma tarihi geçmiş yalnızlıkları yaşıyorum.
*Herkes var, herkes sana benzerken ; ama sen olmayınca yalnızlık oluyorsa çözüm kalışlar mecrasında kalıyorum.

-Yapa... yapa.yalnızlığın yükseldi...Son katında benim yalnızlığım oturur.
Yani benim yalnızlığımı bitirmez senin yalnızlığını.
Dedin ki:

-Korkma, aşk bir kere ziline basar,zilinin elektiriği yoksa yada giden tarafından kesilmişse ve de can kırıklarımda kaçak elektriğin varsa, bir daha asla basmaz.Bir daha asla gönül ışığı yakmaz.

- Kaybettiklerimi bende bulamazsın.Kaybeden yok hiçbir ayrılığın.

Beklentisiz sevgilerin atlasında her bekleyenin sen rengindeyim. Kimi beklesem nemli gözlerinin renginde.
Sevdiğimiz için, içimizde aynı tonlar sonlarını sunar.

-Aşk idrake kılıf arıyordu, ben ciltledim ayrılığı, yarından sonra, yarimden sonra bir başka sonra daha varmış ironiye alışmalıyız *IŞIKZEN**

Varlığımızı, yokluğumuzda arınmış özlerle sunmalıyız. S’ona gitmek için ben’den acizlik kayası düşmeli.Düşleri yoğuran iyi niyetlerin sayfasında k’alem yazmalı gerçekleri.

-Ölümsüzlük neye ölüm sunar.Ölümsüz kalanların hepsinde ölen kaç yürek var.Bizim ölümsüz aşkımızı tümleyen sevilerin isimsiz yüreğinde neden gitmelere dahili bir numara gibi sürekli seni arar.
-Ben aramın arayanıyım, ben yaramın yaranıyım. Ben, ben’imin banisiyim.

-Yokluğun zevallerinde zavallılığım son halini sundu. Bir bayram havasında bekledim. Dargınların barıştığı o güne bütün umutlarımı şeker olarak sundum.
-Gölgemizin egosunu taşıyoruz sanki.Kendimiz değil de gölgemiz de kirli geçişlerde.

-Yedi vadide kurtlarımızı sakladık açlıklarımıza. Bizi verilen zamanın düşmanı oldu. Oysa iyi niyetlerimizin son kullanma tarihi hiç olmaması gerekir. İnsan iyilerin, iyi niyetlerin kalan toplamıdır.

-Düşüşümüz düşlerden başlardı. Aldanışımız, algının ilk harfinde başlardı.
-Hecesiz kalan sabrımız yabancı amaçların alfabesiyle başka benlikler sunardı.
*Yedi yüreğe sığmazdı yedi kıta adına yaşama sunduklarımız.
Yedi yol ayrımında yedi bülbül, yedi gül dalında gülüşünü beklerdi.
Sense yedi damlanla yedin ömrümü.Sevgilerden yapılan şemsiyem var diye ıslatma bu vicdanımı.

Kalanların kavlarında yakıldım.Çöplerimi toplamadı çöpçünün güzel kızı. Yüreğimde sensizliğin kirlenmişliği buna da yaşamak diyoruz.

Ve dönenlerin döngüsünde dünler yarına yar olmadı. Dipsiz kuyulara uzatıldı ipsiz bağladığım hatalarım.

Oysa saklıydı özümden sana akanlar. Bilirdik temiz sevdaları, yaşardık anları.Şimdi sınandığımız isteğin pususunda pusulamı ayarlayan şeytanla atışamam. Yenildim vallahi de billahi …