Simurg'un Can Külleri Şiiri - Ahmet Durgut

Kendine benzeyenlerle anlaşıp
Simurg'un küllerini toplayıp götürmüş şeytan
Savurmuş, dağıtmış hepsini Uzay'a.....
Zamanın boğazında bir büyük gıcık
Hapşırdıkça, felâket yağıyor dünyaya...Yıllar.!

Uyan şair! Uyan şair ilhamınla uyan!
Bitsin artık her gün gördüğümüz
Duyduğumuz bu büyük tacizli rüya.;
Kaleminin ucuna üşüşmüştür o küller
Anka Kuşunun kanatlarında...
Şiir donat ilhamını her şafak bir "sen"
Dirilsin Simurg kendi küllerinden.

Arkadaşın Ressam koyulmuş iş'e çoktan
Fırçasında renklenmiş o dirimin külleri...
Tablosunda çiziyor, gündüz-gece yorum.;
Hayâller can bulmuş inan ki yeryüzünde
Islatıyor gökten yağan bereketli yağmurlar.

Fışkıracak topraktan hayat, olacak devri diyar
Baksana, Bulutlar mânâ yüklü geziyor gökyüzünde
Rivayetin gözlerinde ışıldıyor edebiyat.
Güzel sanatlar, rengârenk olmuş bir gökkuşağı...
Parklara dolmuş resimlerde sevinen çocuklar.

Yaz mevsimi bitti, gelen ki sonbahar
Gidecekler, giderken de onu götürecekler...
O Kaf Dağının ötesine......Sultanları Simurg'u.;
Bitirin finâli, tez yetiştirin üstatlar...
Bekliyor son gecenin şafağında göçmen kuşlar.