Zamanda büyüyen; bir çiçeğin,
İçinden çıkan kocaman,
Simsiyah bir "dikendi"
Batıyordu yüreğine, acı acı,
Bunun adı "özlemdi"
Zamanı biraz ileriye almak,
Gidipte görmek gerekti.
Gözlerine ölürcesine bakıp
Bu dikeni çekmek gerekti.
Zamanla büyüyen,
Bu çiceği; daha fazla büyümeden
Kökünden sökmek,
Dikenlerden kurtulmak gerekti.
Çekip attı; dikenli çiçeği ,
Zamanın yol kenarına.
Olmadı! çaresi; daha çok battı,
Daha çok acıttı.
Simsiyah dikenin" kurusu"
Çıkarmak isterken birgün,
Kırıldı" yarısı" dikenin
Yüreğine yerleşti.
Ulaşılmaz derinliklere indi.
Simsiyah "kuru" bir dikenin
Yarısıydı.
Batıyordu!
Yüreğini; deşiyordu!
Acısı; hiç geçmedi.
Yarası; iyileşmedi.
Çıkarmaya gücü yetmedi.
Onu, böyle kabullendi.
Ağırlığı hergün çoğaldı.
Ruhunu sarmalayan,
Dikenli bir özlemle,
Yaşamaya, alıştı...
V.kayra
Kayıt Tarihi : 27.9.2023 01:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!