Gonca güller açar mı baharlarımda derken
Ne gül kaldı ne bahar mevsimler hep kış kaldı
Mutluluğa geç kaldım hüzünlere çok erken
Aşkı tutunamadım bağrımda hep taş kaldı
Ömrümce yol gözledim beklediğim gelmedi
Ağladım feryad ettim yar yüreği bilmedi
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla