Şimşek Şiiri - Muhammed Leyla

Uzaktan şimşek gözüktü, korktum,
Ölüp ölmeyeceğimi kalbime sordum,
Kirli rüzgar temiz insanları silip süpürdü,
Sözlerim silahlandı, gözlerimi doldurdum.

Her şeyi bırakıp secde et, belki düzelirsin,
Sen dünya sokağındaki başıboş bir serserisin,
Aydınlığa gideceğim, benimle gelmelisin,
Gelmesen dahi mekanımı bilmelisin!

Uzaktan şimşek gözüktü, korktum,
Ölüp ölmeyeceğimi kalbime sorup durdum!
Rezil bir bahçenin siyah bir gülüydüm ben,
Bir çölde doğdum, bir çölde soldum.

Uzaktan gözüken serap, serap bir şarap,
Bozuk nefsin bir meyhane, meyhanen harap!
Akıllanır mısın sen? Uslanır mısın?
Ağzında yalanlar, kalbin de talan bak.

Duygusuzum şimdilerde, acayip uykusuzum,
Kaçıp gittim yanınızdan, gelmeyen uykunuzum,
Ömür geçer mi söylesene günahlarla?
Tembelsin yani? Gerçekten sen bu musun?

Dörtlükler dizilir, anlamsız olsalar da,
Şarjörler boşalır, ah, keşke dolmasalar!
Sevdiklerim sevmez beni, yerleri dolmasa da,
Muhammed, baban geldi! Koş, saklan!

Bunları ben değil, ellerim yazıyor,
Beynim muhalif, ama kalbim sapıyor,
Bazıları doğru yolda, saptığını sanıyor,
Bazıları yanlış yolda yalnız kalıyor.

Anlatsana çocuğuna insanın kim olduğunu,
Nasıl rüşvet alarak yolunu bulduğunu,
Anlatsana çocuğuna insanların öldüğünü,
Hasımların uzaktan hısımlara güldüğünü!

Pesimist mi? Hayır oğlum, saçmalama!
Bazen diyorum ki, anne keşke saçmalasan,
Vasıfsızın tekiyim ama, olsun, tamam,
Bu hikayede hem ateşim, hem de yanan.

Yazma tarzım garip olsa da bu bir şiir,
Yüreğim muharip inan, şair değil,
Sözlerimin benzeri senin gözlerinde bulunur,
Ve gözlerinin ışığının sözlerimdir umudu.

Her gün gülüyoruz biz viranelerde yaşayıp,
Ve düşüyoruz bahanelerle günden güne aşağı,
Savaşçının savaşına karşıdır benim savaşım,
En akıllı olanıdır insanların yavaşı.

Şükrediyoruz halimize bir şeyleri aşırıp,
Cevabımız ezer geçer, sabırları taşırır,
Benim gibi düşünemiyor inan benim yaşıtım,
Yüz yıl sonra insan olacak insanların taşıtı!