Şimşeğin Gülümseyişi Şiiri - Yaşurukı Nağıd

Şimşek, gecenin kaşlarını çattığını gördü, bir an durdu ve gülümsedi.
Dağların çiçekleri üzerine hafifçe eğildi, esintinin kollarında dans etti.

Şafak, karanlığın perçemini araladı,
Kırmızı dudakların meyvesinde dişlerin beyaz ışığı parladı.

Gökyüzünde rüzgarın atları koşturdu,
Şimşeğin sancağı o rüzgarda dalgalandı.

Bulut, yayı gevşetti, ışınlarını serpti toprağa,
Güneşin altın okları yağmura karıştı.

Yağmurun gözyaşları inci taneleri gibi düştü,
Toprak onları sevgiyle topladı, yeniden dizdi.

Yağmur eteğini topladı, tepeleri kucakladı,
Baharın giysilerini ince çizgilerle süsledi.

Gümüş gölgeler, şimşeğin altınına karıştı,
Ve bahar çiçeklerini bir örtüyle sardı.

Bahçenin elleri çiçekleri topladı,
Dalların omuzlarına türbanlar sardı.

Gülün yanağında çiçeklerin dudak izi,
Ne güzel bir dokunuş! Ne büyülü bir an!

Nehir, kıvrımlarında ışıkla bilezikler taktı,
Söğüt, şimşeğin ışıltısıyla mı,
Yoksa güvercinlerin şarkısıyla mı dans etti bilinmez…

Diken ağacı, yeşil dallarından bir pelerin örttü omzuna,
Ve papatyanın dudağına bir öpücük kondurdu.