Simit..simitçi!
Ceplerinini aradı,
Hay! Allah kahretsin,
Akşama alacaktı haftalığını.
Annesine vermişti,
O gün elinde son kalanı.
Bir gün evvel annesi,
Pişirememişti hiç pir şey.
Dolu gözlerle baktı …
Yavrum, bak çay hazır,
İki dilimde ekmek var;
Canım yavrum!
Omuzların incecik,
Yükün çok ağır.
Böyle olsun istemezdim,
Bir düzelse şu sıhhatim.
Yutkunarak baktı simitçiye,
Aklı hep simitteydi.
Bir türlü,
Kendini işe veremiyordu…
Patron uzaktan seslendi!
Ne o, nerelerdesin?
Kendine gel!
Makine ya kaptıracaksın elini.
O ise yutkunarak halâ,
Dişliyordu simidini.
Bir anda topladı,
Okuldan çıkan çocuklar,
Simitçinin etrafına:
Bana da ver, bana da,
Onunda okulda
Olması gerekmiyor mu,
O,neden burada?
Kayıt Tarihi : 22.4.2008 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)