Keşke hep o ilk vazgeçişte kalsaydık
Keşke o an ayrılsaydıkta
Bi kere acı çekseydik
Keşke bir kere ölseydikte
Binlerce kez vurmasaydık birbirimizi
Keşke o ilk terkedişte kalsaydık
Bazen insan çaresiz kalır
Uzanamaz elleri bağlıdır
Dokunamaz çaresizliğinin düğümlerine..
Gidemez de kalamaz da..
Tek gerçeği ile yoluna devam eder,
hafızamdaki sen
elimde kalan son aşk bestesi gibi
durup durup söylüyorum
hatırlamaya çalıştığım anılar
ürkek zihnimin aynaları arasına hapsolmuş
hiçbir yerde bulamıyorum
Saçmalama.
Yeter artık.
Sözler çok acı,gülüşler hissiz.
Bu yer betondan,
İnsanlar ruhsuz.
Burada deniz yok,
Gittiğin yer uzak ama
Sanki kapı çalınacak içeri gireceksin.
Özledim diyeceksin,
Hiç ayrılmamışız gibi sarılacağız
Hiç gitmemişsin gibi koklayacağız birbirimizi.
Hıçkıra hıçkıra,tıkana tıkana ağladığımı gördünüz mü hiç?
Sİz mışıl mışıl uyurken,
Benim karabasanlarla boğuştuğumu biliyor musunuz?
Hergün yüzünüze baktığımda,
Bu kabustan uyanmayı dilediğimi peki?
anlamsız sözler yazsam
sonra onları zamanla toplasam
üstüne biraz tesadüf birazda hiçlik koysam
hayat olur sanırım.
Ve sevişmek seninle
Geceden başlayıp
Sabahın ilk ışıklarına kadar,
Tüm edepsizliğimi edebime çivileyip,
Sırılsıklam olana kadar..
Yapayalnızsan
Ve kimseyi istemiyorsan yanında
Savunmasızsan
Ve yaralanmış bir kuş kadar hırçın
Acı çekiyorsan
Biteceğine inanmadığın,hep kanayan bir yaran varsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!