Herşeyi unuturum şimdi
Tüm kırıklarını kalbimin,
Tüm kırdıklarını evimin...
Herşeyi unuturum şimdi
Tutmayışını sözlerini,
Çok denedim sonu gelsin diye,
Yapamıyorum.
Gecenin köründe seni hissedip uyanmak,
Yanımda göremeyince hıçkıra hıçkıra ağlamak...
En kötüsüde herkesi senin gibi sanmak,
Kırıp döken,bencil,yokedici...
Hiç ummadığım bir anda
Seni buldum yanımda
Ellerin belime dolanmış
Yıllardır ordalar gibi sarmış
Aniden hayatıma girdin
Şubat ayı,ağır soğuk
kaçıncı gün hatırlamak istemiyorum
arkamdan gelen bir gölge gibi zaman
hafızamın yumuşak duvarına dağlanmış
kaybetmeye çabaladığım bir anının belkide en derin izi
Uyuyamıyorum
Gözlerimden akamayan yaşlara
Katlanamıyorum
Kalbimi parçalayan adamlara
Tutunamıyorum
İçimdeki fırtınalara
Yok olmak istiyorum,
Tamamıyla yok olup yeniden doğmak.
Huzur istiyorum.
Bir ölü gibi kıpırtısız denizler içimde.
Derken...
Dibe batmak istiyorum.
Kapıyı çaldı.
O kadar yalnızdım ki...
Yine çaldı.
Korkuyordum; karanlıktan,yalnızlıktan,kendimden.
Yine çaldı.
Zinciri takıp araladım kapıyı.
benim ben
orda burda şurda unuttuğunuz
farkedilmekten korkan farkedilmeyen
benim ben
kendinize dünyalar kurduğunuz
parmağıma birazcık bal çalıp
Sustuğum kadar sevdiğimi sandın
Oysa sadece korkaklığımdın
Ben saklandıkça senin arkana
Sen aşkı çok kolay sandın
Çabalamadan hazıra konmaya
Alıştın hep hırpalamaya
Çevrene baktığında gördüğün insanların sana acı vermesi,
Hastalıklı düşüncelerini kabartıp,
Hareketlerin dengesizleştiğinde,
Delirdi demeleri...
Sana yaptıklarını görmemeleri,
O sivri oklarını kalbine hiç acımadan batırmaları,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!