Şimdilik Şiiri - Seyfi Karaca

Evim demeyip
Can evim, düzgünüm..
Süsüm püsüm bağım bostanım
Biz bir hesap yapıyorduk ammaaa
Bak işin su kaynattığı şu ecüğü cücüğüne
Çünkü yarının ne adı vardı ne mülkü
Dün kendini ertelemedeydi
Ötelerden beri haber bildiren yola yorgundu giz girdap
Hasretinden yandığına bizim bir hesabımız vardı bak..
Gel bak..!
Külü bile, beri benzer ateşlere bana mısın demiyordu
Üç takvim yaprağı kopardı diye ne yoksul imiş meğerse
Rüzgarları alıp götüren gazel
Çamaşır çitilercesine üfül afal
Başucunda uzaklar dönmekten üşümüş...
Hem gafil hem sefil
Bilinmez olmuş yüzü kalp yurduna uğramamamaktan insanın
Yana söne çırasına
Gelincik papatya
Baharların leyla leylasına zülfünü sokak sokak dolanıp
Lamba direklerineymiş boşa alevlenen bucak şuna bak şuna
Hale bak..!
Hayatı tutunabilmek için..şimdilik ulu orta yaz
Evet
Park halinde kan ter içinde yaz..iken
Gel de sığınıp birlikte barınalım ateşlerine tutuşmuş kalbimizi
Gün geçmeden sağ salim olalım
Aynı kucakta aşkın dünyasında kalalım gibi dolusuna delisi
Bir hesabımız vardı ammmaaaa
Bu gidişin galiba sonu
Adı üstünde Eylül-eylül
Döküle saçıla sonbahar azadı ateş
Çok...
Pekçoğu da kül..

Seyfi Karaca........Haziran / 10