Şimdilerde... Şiiri - Öznur Gizem Yüksel

gecenin sessizliğiyle boğuşuyorum şimdilerde
dertleşiyorum aynadaki eskiyen benle
küflenmiş bir gülümseme yüzümde
ve paslı ışık gözlerimde...
kalbimin döküntüleriyle konuşuyorum şimdilerde
pul pul koparılıp götürülen binbir meçhule
tozlu raflara kaldırdığım kelimelerimi döküyorum eteklerime
solmuş kurumuş küskün hecelerimi yineliyorum kendi kendime...
şimdilerde neyi düşünmem gerektiğini düşünüyorum
beynime vurulan neşterleri sıralıyor
üzerimde taşıdığım bekleyişlere rağmen üşüyorum...
kat kat aldığım hüsranlara küfrediyorum şimdilerde
mağdur ben, sanık ben, tek tanık ben bu mahkemede
savunmasız yargısız kesiliyor cezam, yaşıyorum...
ağlıyorum yaş akıtmadan gözlerimden, susuyorum sonra
hasret kayıyor yanaklarımdan şimdilerde...
umuda, mutluluğa, sevilmeye ve kelebeğin ömrüne
uçurumun kenarına sürüklüyor beni hayat
ruhumun derinlerinde, huzur iki adım ötede uçurumun dibinde