Şimdiki İstanbul! Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

İstanbul’da binalar gördüm:
Üst üste,sarmaş dolaş..
..........................yedi tepe, dağ gibi
Pek çoğunda ağaç yok
……………..........lâhit mezarlar gibi

Geceleri, her biri türbe gibi bakıyor
Gündüzleri, içinden yola insan akıyor
İnsanların gönlünde
..........................umut; yanardağ gibi
Sağa sola yağarlar lâpa lâpa kar gibi

Kimi hemen eriyor tavadaki yağ gibi
Kimi buzdan bir kayaç, tıpkı Uludağ gibi
Kimi, hasata hazır.şıralık bağa dönmüş
Kimisi gaz kaçıran balon gibi pörsümüş

Kimisi korunaksız,
........................kabuksuz nara benzer
Kimisi seyyah olmuş
.........................gün boyu gezer gezer
Sordum da, hiç birinin
............................dönmeye yok niyeti
Pek çoğu, varoşlarda
.........................yaşayan beyaz zenci!

Kalplerini yaksa da
.................. ...... hep memleket özlemi
Her birinin gönlünde
.............................tek İstanbul var gibi

Kiminin bir tek ah’ı bin ah gibi yakıyor
Kimi, vaha arayan
..........................mecnun gibi bakıyor
Kimisi dane dane dökülüyor
..........................................çarklardan
Kimisi medet umar
...........................neonlu akşamlardan

Kimisi yuva yapar
...............................yedi tepe üstünde
Kiminin Sultanahmet
..............................yükselir yüreğinde
Kimi güvercin olmuş
................................Yenicami önünde
Kiminin bir tas çorba
...............................tütüyor gözlerinde

Kimisi de Boğaz’a
.........................başka yerden bakıyor
Gönlünde ya Çırağan
.............................ya da Yıldız yatıyor
Kiminin’se gemiler yüzüyor belleğinde
Kiminin
..........Dolmabahçe tütüyor sözlerinde

Kimisi kulak verir ezanların sesine
Kimisi şiir yazar denizin gözlerine
Kimi, köprü üstünden olta atar sulara
Kimi de Sirkeci’de
...........................bakar mor vagonlara

Kimi denizde vapur,
............................gün boyu siren çalar
Kimi denizde martı
.............................sulardan buse çalar
Her biri başka ilden
..............................kimisi başka dilden
Alamazlar kendini
..........................Boğaz’ın gözlerinden

Kimisi duymamıştır Aşiyan’ın adını
Kimisi tatmamıştır Beşiktaş’ın tadını
Pek çoğu Eyüp Sultan Semti'ne
………………………............varmamıştır
Süleymaniye Camii’nden
……………………...Haliç’e bakmamıştır

Ne Cahit bilir kimi, ne 0rhan..ne Külebi
Ne Çamlıca üstünden
.............................bakan Yahya Kemal’i
Kaldırımlar üstünde geçse de ömürleri
Genellikle bilmezler "Kaldırım" şairini

Pek çoğu ortadirek,
...............................pek çoğu da öğrenci
“Kimi bir ev kedisi kimi de bir ciğerci...”
Her birinin umudu
...........................ekmek kadar kocaman
Her birinin gönlünde
..............................yatar koca bir aslan!

Pek çoğu iki eşli acı çeken bir duldur
İlk yâr, memleketleri,ikinci İstanbul’dur
Umut verir onlara bu şehrin nimetleri
Mum gibi bitseler de tararlar vitrinleri

İstanbul, onlar için taşı altın diyardır
Bir susamlı simitle
...............................pek çoğu bahtiyardır
Sonunda bilirler ki
.............................çoğu burdan yolcudur
Sorarsan, umutları yine de İstanbul’dur

Yollarda koştururular görünen hayal gibi
Bağdat Yolu'na düşmüş bir karınca misâlî
Baktım da gözlerine ,şu İstanbul, yâr gibi
Her birinin gönlünde
..................................tek, İstanbul var gibi!