Simdiki Halim Şiiri - Sabri Uçar Çalışkan

Korkunun ates dilinden dökülen sözcükler
Binlerce kursunlu yaylim atesi gibi
Ve yasaksiz konusabilse insan
Su yarina durmadan dert devrenden dünyada
Catlayacaktir belki ortadan ikiye hayat
Sabredilen bu kadar suskunluk
Susulan bu kadar zulüm
Tükenecektir belki…
Bilemeden sevmek seni
Bilmeden daglar askina savasan bir eskiya gibi
Anlamadan topragindaki tohumu
Savurmadan harmanini
Gül sevgilinin günesli ovasinda
Dokunmadan
Hasretten catlamis gögsünün catalina
Almadan suyunu dudaklarima
Almadan…
Gecene sürgün
Bir parca karanligim simdi
Isigini düsürmedigin yollarindayim
Camurlu sularinda yattim kaldirimlarinin
Tane tane düserken
Sokak lambalarinin hüzmesinde
Yagmura calan gözlerim oldu ardin sira
Toprak damli evlere kapatip yarali bilincimi
Yeniden basladim kendimi külümden yaratmaya
Issiz acilara baniyorum simdi yüregimi
Doyasiya agliyor masum bildigim herkes ve hersey
Düsüyor gecmisim dagilan ordular gibi
Talana ugramis daginik saclarinda
tutsak bir gelecege vuruyorum kendimi
Aklimda hükmün,
nöbetim,gardiyanim…
burda görüs günü yok diyorlar
oysa ben,
seni özlemekten bahtiyarim…
O en güzel günde yeserecek düslerim
Biliyorum tutacagim ellerinden
Karanlik dehlizlerinden gecip sonsuz gözlerinin
Cikacagim aydinlik sabahlarina
Göc yorgunu kalbim kakislayacak safagi
Safagi seninle tutacagim yanmadan ellerim
Suya gömülür gibi yüzüm
Seninle ucusacagim…