Şimdi'li Geçmiş Zamanlar

l.

Aşk zorladıkça bedeninin sınırlarını,
yüzünün kıyılarına gamzeler vuruyordu,
bahar geliyordu yaşadığım coğrafyaya,
sonra laf senden açılıyor,
üstümüz başımız,
hatta tüm sokak şiir kokuyordu,
çıplak ayaklı bir sevda
yalınayak bir şiirin içinden geçiyordu.

Seneler doldurmasına rağmen gamzelerini
gözlerine hiç dokunmamış,
kime gamzenden bahsetsem,
çukurunda boğuluyordu.
Oysa bir satırda ellerini tutmaktı gayem,
akşam yazmak için en iyi bahaneydi
kılıfını değiştirdim yalanın
fonda şehrin gürültüsü hüzne vokal yapıyordu.
Ve sevda büyük bedeldi;
hesaplardan taşıyor, adisyona sığmıyordu.

ll.

Yapılan her yanlış kalp yoklamasına götürüyordu,
işi biraz,
açılan kalp sayısı iki, kırılan yürek sayısı bir,
kazanan aşk sayısı sıfırdı.
Ayrılık acısı aşk'ı geçince,
az ileride
koridorun sol'unda kalıyordu.
"eder" ile "değer" tam kafiye olsa da,
aradaki fark gittikçe açılıyordu.

Adına sevda dedikleri,
içimden göç eden bir mefhum vardı,
selası senin ağzından okunuyordu.
Özkütlesiyle buyur ettikçe sevdayı bünyeye,
taşırdığı duygulardan geriye bir tutam posa kaldı.
Aslında bahaneydi ayrılık, gözyaşı gözden sıkılmıştı.

Pamuk nezaket belirtisi gibi görünse de,
sırtımızı sıvazlarken kıçımızdan parmağı hiç eksik etmedin.
Eyvallah.

-Paran komodinin üzerinde hayat..