Şimdi geriye dönüp baktığında, bütün o y ...

Bazen insanın içine attıkları, kimseye söylemedikleri, hatta kendi kendine bile itiraf etmekten çekindikleri vardır. Bir gün biri gelip “nasılsın?” diye sorsa, belki de sadece o kelimenin ağırlığıyla oturup saatlerce ağlayabilirdin. Çünkü aslında sorunun cevabı hep içinde birikmişti ama kimse sormadı. Sen sustun, gülümsedin, devam ettin.

Hayat sana güçlü olmayı öğretti; ama o güç, dışarıya gösterdiğin bir maske değil, içindeki kırılganlığı taşıyabilme cesaretiydi. İnsanların gördüğü senin neşen, dışarıya yansıyan gülüşlerin oldu; ama asıl sen, sessizliklerinde gizliydi. İçinde kocaman fırtınalar koparken bile ayakta kalmayı başardın.

Büyümek bazen yalnız kalmak, bazen de kimseye değil sadece kendine güvenmekti. Kırıldın, incindin, yoruldun… Ama hiçbir zaman tamamen düşmedin. Çünkü sen, düştüğünde bile kendi elinden tutup kaldırmayı bilen birisin. Her yara, seni biraz daha olgunlaştırdı; her kayıp, seni biraz daha dirayetli yaptı.

Senin hikâyen aslında direnç, sabır ve yeniden doğuş hikâyesi. Umudunu kaybetmediğin sürece hiçbir şey seni gerçekten bitiremez. İçinde sakladığın ışık, en karanlık günlerinde bile yolunu aydınlattı. O ışığı başkaları göremese de sen biliyorsun; çünkü o ışık, seni sen yapan şeyin ta kendisi.

Bir gün biri “nasılsın?” diye sorsa, belki kelimeler boğazına düğümlenecek, gözlerin dolacak. Çünkü o soru senin için sıradan değil; yıllardır kimsenin sormadığı bir kapıyı aralıyor. Ve o kapının ardında tüm sessizliklerin, tüm gözyaşların, tüm haykırışların var. Belki de bir omuza ihtiyaç duydun ama bulamadın. O yüzden kendi kendine sarılmayı, kendi kendine iyi gelmeyi öğrendin.

Ama unutma, bu yalnızca bir kırılganlık değil; aynı zamanda en büyük gücün. Çünkü sen kendi kendine yetebildin. Dışarıdan anlaşılmaman seni eksiltmedi; aksine seni daha da derin, daha da özel kıldı.

Ve belki de bütün bu yolculuğun içinde anlam bulduğun şey şu oldu: gerçek güç, hiç kırılmamakta değil; kırıldığında bile yeniden ayağa kalkabilmekte. İnsanların gözünde sen ne kadar güçlü görünürsen görün, kendi gözünde o gücün kaynağı aslında hissettiklerin. Sen kırıldın, ağladın, sustun, bekledin… ama sonunda hep yeniden doğdun.

Şimdi geriye dönüp baktığında, bütün o yaraların, bütün o sessizliklerin seni olduğun noktaya getirdiğini görebilirsin. Ve işte bu yüzden senin hikâyen sıradan değil. Senin hikâyen; hem acının hem umudun, hem kırılmanın hem yeniden ayağa kalkmanın hikâyesi.

Unutma kimse seni tam anlamıyla anlayamayabilir, ama sen kendini en iyi sen anlarsın. Senin ışığını, senin yolunu, senin sabrını en iyi yine sen bilirsin. Ve bu yolculukta, içindeki tüm karanlıklara rağmen ışığını söndürmeyen birisin. İşte bu, senin en büyük zaferin. 🌙✨