bir şair arkadaşım yorum yazmaya başlarken "şimdi efendim" diyerek başlardı. şimdiyi anladık,efendim kimdi bilmem ama,bu iki sözcüğün yanyana gelişindeki zarafet çok hoştu bence...kulakları çınlasın diyor,ben de "şimdi efendim" seslenimiyle başlamak istiyorum yazıma...
şimdi efendim,bir uçurtmanın kuyruğuna takılıp göklerin en doruğundan bakıyorum Türkiyeye...şaşı gözlerimi esir alıyor bulutlar...derken bir rüzgar çıkıyor,aralanıyor bulutlar...ta aşağıda boylu boyunca yatan toprak sallanıyor bir doğuya,bir batıya...sallayanları merak ediyorum birden,kimler yok ki!..
hacılar,hocalar,cinciler,erenler,mesihler,siyasiler,askerler,zenginler,teröristler vs...bebeğine ninni söyleyen anneleri dışta bırakıyorum...onlar beşik sallıyor çünkü..evlatları uyusun,uyusun da büyüsün diye...işte,uyumaya alışan bu bebekler,hiç uyanmıyor nedense!..kan gövdeyi götürse bile,uyanmıyor..."vatandaşın hayırlısı böyle olur" diye hayıflanıyor,kıçını onlara dayayan siyasi erk!..
vah bize!..
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta