Şimdi buldu Şiiri - Halil Gülşen

(Çer Hikayesi 2)

Çer Emmi’yle komşuyduk, ta doksanlı seneler,
Hakkında anlatacak neler bilirim neler…

Çok neşeli adamdı,dinlenirdi sohbeti,
Nüktedan, hazırcevap; güçlüydü hitabeti.

Tarihi olaylara yapardı farklı yorum;
İşte onlardan biri, aynen aktarıyorum:

Sekizinci yüzyılda, Abbasiler zamanı;
Halife Harun Reşit; yayınlamış fermanı;

“ Bundan gayrı, ihtiyar erkeklerle genç kızlar,
Delikanlılarla da, kocamış kocasızlar;
Çok zaman kaybetmeden izdivaç yapacaklar,
Bu fermana uyanlar, ödülü kapacaklar! ”

Tarihin bu en tuhaf, fermanını buyurmuş;
Tellalları dağıtıp, tüm Bağdat’a duyurmuş!

Tellallar bağırırken, davullar eşliğinde;
Bir nine geziyormuş sabahın kuşluğunda;
Beli bükülmüş nine, ecelinin peşinde;
Kulağı ağır duyar, hayatın yetmişinde;

Tellalların sözüne kulak kesilmiş önce;
Yine de duyamamış, sormuş yolda bir gence;

Genç demiş: “Nineciğim, halifeden ferman var.
İctimai yaraya, emsalsiz bir derman var!
Sultan, siz gibileri gençlerle everecek; ,
Üstelik hazineden nafaka da verecek! ”

Bizim ihtiyar nine, doğrultarak belini;
Kaldırmış göğe doğru, nasırlaşan elini;
Fırlatmış bastonunu, yükselterek sesini,
Demiş ki; “Şimdi buldu Bağdat halifesini! ”

Halil GÜLŞEN