Her gece gökyüzünde bir yıldızdı aradığım,
Ay ışığıyla yıkanan sırma saçlarını,
kıskandıran gözbebeklerini bir yıldızın;
arardım.
Çığlıklarım yankılanır dururken,
her kayışında her bir yıldızı kendi yıldızım sanırdım;
ağlardım.
Ay doğunca tenime,
aşk olup dökülünce yüreğime;
düşlerimde dolaşan bu yıldız
hangi zamanında uzayın,
hangi mekânındaydı kim bilir?
Gözlerime yansıyan ışığı mıydı Ay’ın
yoksa gözbebekleri miydi;
zamanın gerisinde solan,
şimdi kendi âleminde bir yıldızın,
ışığıyla yaşayan bir kadının.
Beni her gece yıldızlarla avutan ey sevgili,
bilir misin ki?
Senin asıl mezarın,
benim yüreğimdedir;
kanımdan süzülerek damlayan her şiirim,
gecelerimin içine,
devamlı senin için kanar
her gece senin ölümüne ağlar.
Kayıt Tarihi : 28.2.2006 11:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)