Şimdi Bir Katilim Ben Şiiri - Şamil Akay

Şimdi bir katilim ben. Duygularımı öldürdüm gözümü kırpmadan
Çınar ağacının gölgesine gömdüm yaşama sevincimi
Korkumun gırtlağına yapıştım yine de ölmedi
En çabuk ölen mutluluk oldu, mücadele bile edemedi.
Midemdeki kelebekler çoktan öldü
İçimde acıdan başka bir şey kalmadı.
Pamuğa tentürdiyot döküp acımı hafifletmeye çalışıyorum.
Sevginin en iyi ilaç olduğunu söylemiştin bana bir keresinde sevgilim.
Sevgisizlik beni zehirliyor.
Sanki tenimin altındaki kurtçuklar ruhumu kemiriyor, görmüyorsun.
Oysa ben senin mis kokunu içime çekmeden yaşayamazdım, bilirdin.
Sen gittin ve duygularım teker teker ölmeye başladı. Üstelik onları ben öldürdüm.
Giderek yabancılaşıyorum. Herkese, her şeye, kendime bile.
Tanrı beni ağlayamamakla lanetledi sanırım.
Ağlayamıyorum artık.
Hiçbir şey hissetmiyorum artık. Ne acıyı, ne sevinci..
Öylesine yalnızım ki..
Bomboşum..